Her an olmasa da yalnız kaldığımızı hisseder konuşacak birilerini bulmaya çalışırız, etrafımızda onlarca insan varken. Kalp bu yakın olduğu sevgiyi ister. Küçük bir hata yapıyoruzdur belki de. Değerlerimizin kıymetini bilmemek gibi. İstediğimiz her an sarılcak,konuşacak,bir su ikram edebilcek yakın sevgilerimiz vardır. Bunları ihmal edip sadece yalnızlık duygusu hissettiğimiz an yanımızda isteriz. Buraya kadar her şey gayet normal ve klasik. Oysaki bilmeliyiz yalnız kalmadığımızı. Aynı dünyayı paylaştığımız o kadar şey varken yalnızım demek deliliktir herhalde. Uzağa giden gelir uzak sevgi yakınlaşır kırılan kalpler severse illaki buluşur. Sadece bu anda yalnız kalıp üzülüyorsak bugün güneşi yarın ayı öbür gün toprağı ama her gün sevgilerinizi sevin :)
16 Ağustos 2012 Perşembe
